จำชื่อนี้ให้ดี “แอน” เตรียมช็อกคนดูทั้งประเทศ
พร้อมเผยปริศนาสะพรึงใน “ตัวอย่างแรก” ก่อนโดนมันล่า!
“FACES OF ANNE แอน”
13 ตุลาคมนี้ ในโรงภาพยนตร์

“เอ็ม พิคเจอร์ส” ทิ้งบอมบ์ลูกใหญ่อีกครั้ง ที่จะปั่นหัวคนดูจนนั่งไม่ติดกับประสบการณ์ระทึกเหนือคาดเดาและน่าตื่นตะลึงแห่งปีใน “FACES OF ANNE แอน”  ชวนลุ้นตามในทุกปริศนา ทุกวินาที

โดยงานนี้เป็นผลงานการกำกับของ “คงเดช จาตุรันต์รัศมี” ผู้กำกับมากฝีมืออันดับต้น ๆ ของเมืองไทยจากหนังดัง “Snap แค่…ได้คิดถึง” (2558) หรือ “Where We Belong ที่ตรงนั้น มีฉันหรือเปล่า” (2562)
ที่ขอหันมาจับงานระทึกขวัญเต็มตัวครั้งแรกกับ “ราสิเกติ์ สุขกาล” ผู้กำกับศิลป์มือทองจาก “โรงแรมต่างดาว” (2559) สู่การเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ครั้งแรกในชีวิต

“Faces of Anne แอน” นำแสดงโดย

“อิ๊งค์-วรันธร เปานิล, ก้อย-อรัชพร โภคินภากร
ออกแบบ-ชุติมณฑน์ จึงเจริญสุขยิ่ง, นาน่า-ศวรรยา ไพศาลพยัคฆ์, ปันปัน-สุทัตตา อุดมศิลป์,
วี-วิโอเลต วอเทียร์, มิวสิค-แพรวา สุธรรมพงษ์, เจนนิษฐ์ โอ่ประเสริฐ,
อุ้ม-อิษยา ฮอสุวรรณ” และ “มินนี่-ภัณฑิรา พิพิธยากร”

และพวกเธอทุกคนคือ “แอน” หญิงสาวที่ต้องไขปริศนาสุดสะพรึง และถ้าพลาด นั่นหมายถึง ชีวิต!

รีวิว 

Faces of Anne แอน ถือเป็นความกล้า และโคตรบ้าของวงการหนังไทยที่เลือกนำเสนอเรื่องราวทริลเลอร์ที่ซับซ้อนในแง่เนื้อหา และการวางองค์ประกอบศิลป์ที่ชวนอึดอัด ในแบบ “ราสิเกติ์” ที่เป็นเอกลักษณ์ 

หนังนำเสนอภาพที่แคบ ห้องโถง ทางเดินที่มืดทึม ดูไม่น่าไว้ใจ หน่วงจิตปวดหัวได้ตลอดเวลาเกือบ 80%ของหนัง 

ตัวหนัง เปิดมาด้วยความไม่รู้ และ จบลงแบบเดาไม่ถูก แถมมีปมประเด็นที่คงความเป็น “คงเดช” ที่ต้องหาเรื่องจิกกัด แซะสังคม การเมืองในปัจจุบัน โดย คราวนี้ เหมือนพี่เค้าไปโดนตัวไหนมาไม่รู้  พี่แกปล่อยของเอาเรื่องมากๆ

ส่วนนักแสดงสาว เราไม่ต้องพูดถึงอะไรมาก ทุกคนเล่นเป็นแอน ซึ่งแอนแต่ละคน ก็ตีความกันไปคนละแบบ เชื่อว่าหนังเรื่องนี้ นักแสดง Improvise อิมมเจตัวละครเอาเองแน่ๆ เพราะคาแรคเตอร์หลุดจากกันหมดเลย เก่งมากๆ 

ถ้าเทียบฟิลลิ่ง ภาพรวมทั้งหมด เรามีความรู้สึกว่า

“เหมือนกำลังเล่นเกมแนวเอาตัวรอดอินดี้ ที่เดาตอนจบไม่ออก ไม่รู้ Objective และ โยนความงงให้คนดู ตลอดทั้งเรื่อง” 

และ อย่าอายที่จะยอมรับว่า “ดูหนังเรื่องนี้ไม่รู้เรื่อง” เพราะหนังมีนัยยะ มีอะไรแฝงแทรกมาแบบไม่รู้ตัว มีกิมมิคที่น่าจดจำหลายอย่าง แต่เมื่อมัน “มากไป” ก็ “จำหมดไม่ได้ในรอบเดียว” แน่ๆ 

ส่วนตัวคิดว่า มันเป็นหนังที่  “ดี” แต่ “ไม่สนุก”

นั่งดูไปก็ขมวดคิ้วตั้งแต่ต้นจนจบว่า “พี่คงเดช พี่ทำหนังมาขายคนดูกลุ่มไหนกันแน่?” เรารู้สึกว่าหนังไปได้สุดในเชิงการเล่าเรื่อง การนำเสนอที่ซับซ้อน

แต่มันขาดความ “สนุก” แบบหนังทั่วไป ที่ดูเพลินๆ น่ากลัวตื่นเต้นสยองขวัญที่ย่อยง่าย เข้าใจง่าย เล่าเรื่องจากจุด A ไป B เรื่อยๆจนจบ 

แต่หนังเรื่องนี้ จะเล่าแบบ  “z x c w a s d … บลาๆๆๆ”   ให้ไปเชื่อมเนื้อหาเอาเองจนครบ โดยตัวหนังจะมีไกด์คร่าวๆซ่อนอยู่ …

อันนี้เหมือนคุณไปกินเนื้อสเต๊กพรีเมี่ยม เนื้อเหนียวๆ เคี้ยวยาก เทกซ์เจอร์ซับซ้อน แต่มันอร่อยจัดๆ และเมื่อกลื่นแล้ว ก็อยากจะกินอีก รู้ตัวอีกทีก็หมดจานแล้ว นั่นแหละหนังเรื่องนี้ก็เช่นกัน

สรุป

เป็นหนังที่เดาอะไรไม่ได้จริงๆ แถมตึงจัด แล้วปิดจบที่จัดว่าโอเคนะ เคลียร์อยู่ ทำเอาอึ้ง และดิ่ง (อีกแล้ว) 

ตัวหนังมีปัญหาคือ โคตรอึดอัด ตึงมาก มืดมาก คนทั่วไปอาจจะไม่ชอบ แต่คนที่ชอบเสพภาพยนตร์ งานศิลปะ หรือคนที่ชอบหนังไทยที่นำเสนอพล๊อตล้ำๆ ฉีกไปจากตลาด น่าจะชอบมาก

ขอ “ไม่ให้คะแนน” ละกัน เพราะเชื่อว่า เป็นหนังที่ “คุณไม่รัก ก็เกลียดเลย” เพราะหนังมันไปสุดในหลายๆมุม และอีกหลายๆมุม ก็ทิ้งความ “อิหยังหวะ” ไปในตัวเช่นกัน

อย่างที่บอกครับ นี่คือหนัง “ดี” แต่ “ไม่สนุก”

แต่เราอยู่ฝั่งที่โคตรชอบ โคตรรักเรื่องนี้ แนะนำว่า ทำหัวให้โล่งๆ หรือเคลียร์สิ่งที่อยู่ในใจ แล้วเข้าไปดูละกัน

และ ขอบคุณเมเจอร์แถวบ้าน ที่เปิดเพลง  “M87 ชินอุลตร้าแมน”  หน้าโรง

ให้ได้ผ่อนสมองหน่อย…ไม่งั้น ปวดหัวตายชักเลย 

ชมตัวอย่างได้ที่นี่ :